นักปฏิบัติส่วนมากมีความตั้งใจอยากรู้ผลของการปฏิบัติอย่างแท้จริง แต่เนื่องจากผลของการปฏิบัติมีหลายรูปแบบ ขึ้นอยู่กับอุบายวิธีที่จะต้องทำ ผลของการปฏิบัติที่เกิดขึ้นก็เข้าใจกันไปคนละรูปแบบ ทำให้เกิดความสับสน ไม่รู้ว่าอุบายไหนผิดอุบายไหนถูก หลวงพ่อทูลจึงแทรกความคิดเห็นว่า เมื่อหยุดในคำบริกรรมแล้วให้ใช้ปัญญาพิจารณาในธาตุสี่ขันธ์ห้าให้ลงสู่ ไตรลักษณ์ คิดว่านักปฏิบัติคงจะเข้าใจตามนี้
Excerpt:
“ความทุกข์ที่แท้จริงนั้นมิใช่อยู่กับเงินทองกองสมบัติแต่อย่างใด แต่ความทุกข์ที่แท้จริงนั้นมีอยู่ที่จิต ส่วนวัตถุสมบัติทั้งหลายนั้นเป็นเพียงสิ่งประกอบให้จิตได้หลงเท่านั้น”